اغلب الاباء بيقارنوا دايما اطفالهم باطفال تانين عشان عايزين الطفل
يبقى احسن
يقولك عشان احفز ابنى اقارنه بفلان عشان اثير
غيرته ويجتهد شوية ويبقى احسن منه
نية الاب سليمة لكن الاسلوب
غلط
لان المقارنة
بيتجيب نتايج عكسية فى اغلب الاحيان
حتى لو الطفل نجح لانه بقى زى فلان او عمل زى
فلان اللى انت بتقارنة بيه
هيفشل بعد كده
لانه ببساطة هو نفسه مش
فلان
ومش هينفع فى اى حاجة تانية لان اسلوب المقارنة
بيخلى الطفل يفقد ثقته فى نفسه ويحس بالاحباط وانه فاشل
فلازم تعرف ان ابنك مش نسخة من حد
ابنك كائن متفرد بخواصه
يعنى مالوش مثيل
فمش صح انى اقارنه بحد
والمصيبة الكبرى بقى هى المقارنة بين الاخوات
شوف اخوك بيعمل اية
ليه مش بتعمل زيه
هو انت دايما كاسفنى كده اشمعنى اخوك دايما رافع
راسى
انت مش ناوى تفلح بقى وتتشطر زى اخوك
والابن يحس انه مهمل واخوه هو اللى على الحجر
وده بيخلق جو من الكراهية بين الاخوات
و بيخليه مش قادر يتعرف على قدراته وامكانياته
والمواهب اللى عنده
لانك عايز منه معظم الوقت انه يقلد اخوه
وهو ممكن يقدر يكون بيعرف يعمل حاجة اخوه مش
بيقدر يعملها
بس انت مش شايف فيه ده فبتكبته
انت ولادك مش زى بعض
مختلفين عن بعض فى قدراتهم
وامكانياتهم ومواهيبهم
وكل واحد فيه ميزة بتميزه عن التانى
مش شرط يبقى كلهم عندهم نفس الميزة
فالمقارنة بين اتنين مختلفين اصلا اسلوب مالوش اى لازمة غير انه بيهدم احدى الشخصيتين
او بيهدم الاتنين
واحد حاسس انه مش نافع
وفاشل وحاسس بكره تجاه اخوه
والتانى فكر نفسه احسن من اى حد وادى نفسه حجم اكبر منه وده يخلق عنه الغرور
والتكبر
انا كده بالاسلوب ده ببوظ
الدنيا
اغلب المشاكل والجرائم اللى بتحصل بين الاخوات
لما يكبروا بيكون سببها المقارنة فى الصغر
فانا لازم اخد بالى اوى من
الجزئية دى
لو عايز فعلا انى احفز ابنى عشان يبقى احسن
فى اساليب تانية كتير
احسس ابنى انه خيب ظنى
ألومه على تصرفه وفى نفس الوقت اديله ثقة فى نفسه
وافهمه ان السلوك ده مايطلعش من حد كويس زيه
بمعنى
اقوله انى ماتوقعتش ان يكون
مستواه قليل كده
اقوله انى كنت متوقع ان قدراته اعلى من كده وانى
اتفجأتى بمستواه
اقوله انت خيبت ظنى فيك ماكنتش متصور انك ممكن
تتصرف بالاسلوب ده
ومع كلامى اللى بلوم
بيه تصرفه
اوضح له انه كويس وان عنده قدرات ومواهب كتير وان
السلوك ده اقل من مستواه
اشجعه اديله ثقة فى نفسه اقوله انت كويس وممكن
تبقى احسن من كده
ده بالنسبة لتصرف الاباء
اوقات بقى المدرسين
بيشاركوا بضمير الاباء فى المقارنة
وبيساعدوهم على ان الطفل يبقى محبط بامتياز
ويمكن دى الحاجة الوحيدة اللى الاباء والمدرسين
بيتعاونوا فيها مع بعض بالاضافة للضرب والعنف اللفظى
يعنى الطفل مش هيخلص فى البيت بنقارنه وباخواته
وفى المدرسة المدرس هو كمان بيقارنه بزمايله
لازم المدرسين يعرفوا ان اى انسان فى الدنيا هو
كائن مالوش مثيل ولازم يراعى الفروق الفردية بين الطلبة
ولازم يبقى عنده شوية ذكاء فى خلق جو تعاونى بين
الطلابة مش يزرع جواهم مشاعر الكراهية والحقد
ويخرج جيل معقد عايز ينتقم لنفسه
او جيل فاشل فاقد الثقة فى نفسه
فى بعض الاحيان واوقات او نادرا ان
الاسلوب ده بيخلى الطفل يبقى احسن
لانه بيقول بينه وبين نفسه
انا هخلى الناس دى كلها تندم انها قارنتنى بغيرى
وهثبتلهم انى احسن من غيرى لكن فى المجال اللى انا عايزه،واللى بيقارنونى بيه ده
هيبقى ولا حاجة
وبيجتهد عشان يبقى احسن
وممكن يتخذ طرق ملتوية عشان يبقى احسن
او العكس
لكن هو كفرد مش بيكون متوافق مع نفسه وبيكون عنه
مشاكل نفسية
وممكن يفسد اخوه او الشخص اللى بيتقارن بيه عشان
يفشل و يبين للناس ان الشخص ده اصلا وحش
فعامتا اسلوب المقارنة اسلوب قاتل لازم نحذر منه
وان شاء الله المرة الجاية هنتكلم عن:
لو انا اهلى كانوا بيقارنوا بينى وبين
اخويا اعمل اية؟
"هذا من فضل ربى ليبلونى أأشكر أم أكفر
ومن شكر فإنما يشكر لنفسه ومن كفر فإن ربى غنى كريم"
