راحت مريم تشوف مين باعت لاحمد الرساله
ولسه بتفتح الرساله لقيت احمد جاى من وراها وبيقولها مين
قالتله موش عارفه راح خد منها الموبيل وشاف هو الرساله
لقاها من اميره احمد في سره الحمدلله ان جيت على اخر لحظه
وبيشوف الرساله لقي بتقوله
بجد كان احلى يوم في حياتى امبارح لما كنا مع بعض
احمد:وشه ابتسم
مريم:ايه مين بعتلك الرساله
احمد:ده واحد صاحبي بعتلى
مريم:وهى الرساله تخليك مبسوط كدا
احمد:اه اصل بيهزر معايا
مريم:طب ورينى بيقولك ايه
احمد:لا ياحبيبتى ده كلام رجاله مينفعش تشوفيه
وخد الموبيل وعمل للرساله دليت
مريم حاسه ان الرساله دى موش من واحد صاحبه دى ممكن تكون من شيرين بتاعت اليكس
مريم:انا هستنى لما ينام وهشوف الرساله دى
قام احمد ينام وقال لمريم يلا عشان الشغل بكره
مريم:لا انا هقعد شويه تفرج على التلفزيون روح انت نام
احمد:ماشي تصبحى على خير
مريم:وانت من اهل الخير
وقعدت مريم تفكر مع نفسها
بجد لو انا اكتشفت ان احمد بيكلم شيرين دى انا معرفش ساعتها انا هعمل ايه
واستنت لما احمد نام وجابت الموبيل وقعدت تقلب فيه
لقيت فعلا ان احمد مسح الرساله
مريم:يبقي انا كدا صح مريم بيعمل حاجه غلط
بس ممكن تكون فعلا رساله من صاحبه وبيهزار معاها وموش عايزنى اشوفه
بس برضو انا لازم اخد بالى ام هاجر بتقولى ان كل الرجاله ملهاش امان
بجد انا معرفش هعمل ايه لو احمد عرف حد غيري
دخلت
مريم تنام وصحيت الصبح زى كل يوم بس انهارده في اختلف حماتها موجوده قامت
مريم عشان تحضر الفطار لقيت حماتها قعده في الصاله بتتفرج على التلفزيون
مريم:صباح الخير ياطنط
حماتها:صباح النور
مريم:انتى صاحيه بدري كدا ليه
حماتها:وهو انا لازم اصحى بمعاد معين
مريم:يافتاح ياعليم انا موش هرد احسن
مريم:انا هدخل احضر الفطار ياطنط
دخلت مريم تحضر الفطار وحضرت السفره وراحت تصحى احمد
صحى احمد من النوم
احمد:صباح الخير
مريم:صباح النور
احمد:ماما صحيت؟
مريم:اه انا صحيت من النوم لقيتها صاحيه
هنعمل ايه يااحمد
احمد:في ايه
مريم:هننزل ازاى ونسيب مامتك
احمد:عادى يامريم متروحيش انهارده الشغل
مريم:ازاى يااحمد مينفعش لازم على الاقل اروح امضى واجى
احمد:طب روحى وارجعى بسرعه عشان ماما
مريم:اوكى طيب قوم عشان نفطر وفي سرها كان مالى ومال القرف ده ياربي
راحو وقعدو على السفره وبدوا ياكلو ام احمد لقيت مريم لبسه لبس الخروج
ام احمد:هو انتو الاتنين هتروحو الشغل وانا هقعد لوحدى؟
احمد:مريم هتروح تمضي وترجع على طول ياماما
ام احمد:لا خدنى في طريقك روحنى بيتى
احمد:ليه ياماما بس دى هترجع على طول خليكى
مريم:انا موش هتاخر ياطنط وفي سرها ايوه يارب تروح
ام احمد:لا روحنى انا ورايا حاجات في البيت
احمد:حاضر ياماما نزلو هما التلاته ومريم هتموت من الفرحه
وصلت مريم الشغل وبدات تشوف شغلها
لقيت واحده من اصحابها قعده زعلانه وموش زى عوايدها
قالت لما اسالها مالك
مريم:مالك يا ولاء
ولاء:مفيش حاجه يامريم
مريم:لا شكلك موش طبيعى انهارده فيكى ايه
ولاء: انا واقعه في مصيبه
مريم:ليه بس في ايه مالك احكيلي انا ممكن اساعدك
ولاء:بصي يامريم انتى عارفه انى بحب جوزى جدا بس انا حاسه انه اتغير معايا وحاسه انه يعرف واحده غيرى
مريم:يمكن بيتهيقلك
ولاء:لا عمر احساس الست اتجاه جوزها بيطلع غلط
مريم:يعنى انتى بتتكلمى على اساس احساسك
ولاء:اكيد لا بس على طول خروج ويقولى انه رايح مع اصحابه
وعلى طول مسدجات بتيجى على موبيله ويقولى اصحابه
بس انا بدات خلاص اشك وموش عارفه اعمل ايه
عايزه اسبتها عليه بس موش بعرف كل مره يطلعلى مليون حجه
مريم:وانتى ناويه على ايه طيب؟
ولاء :انا حاسه ان تفكيري اتشل مبقتش عارفه افكر
كل تفكيري بقي في الموضوع ده
مريم:طب انتى شاكه في واحده معينه
ولاء:انا لو عندى شكه في واحده معينه
كنت ممكن ارتحت شويه بس انا التفكير هيشلنى
واتفتحت في العياط ومريم تهدى فيها
تروح بقي نشوف احمد بقي وهو سرحان في اميره
لما اتصل بي اميره بقي اصل وحشتنى اوى
احمد:الو يامرمر
اميره:الو يابيبي وحشتنى كتير
احمد:كتير كتير يعنى
اميره:مقولكش قد ايه بقي كدا بقالك يومين مبتكلمنيش
احمد:كنت مشغول جدا بس ايه المسدج الجامد ده
اميره:عجبتك؟
احمد:جدااا بس ياتري من قلبك
اميره:لو موش من قلبي مكنتش بعتها
احمد:ماشي ياستى هشوفك تانى امتا قبل ما تسافرى
اميره:اى وقت انت عايز بس المره دى هتودينى فين؟
احمد:انتى عايزه تروحى فين
اميره:امممممم اروح السيما معاك زى زمان
احمد:ههههههههههه انتى كل حاجه عايزها زى زمان قول للزمان ارجع يازمان
اميره:ههههههههههه نفسي بجد يرجع زمان كانت ايام تحفه احلى ايام فعلا في حياتى
احمد:ماشي ياستى نروح السيما عشان متقوليش حرمتك من حاجه
اميره:ربنا مايحرمنى منك ابدا
احمد:يارب طب هنروح امتا
اميره:ايه رايك بكره
احمد:خلاص ماشي يبقي بكره الساعه 8 عند السيما بتاعت زمان
اميره:ههههههههههه ماشي اتفقنا
(الخروجات كترت اوى مع احمد )
قفل احمد مع اميره ورجع يشوف شغله تانى
مريم روحت من شغلها راحت اتصلت بي احمد
مريم:الو ياحبيبي
احمد:ايوه ياحبيبتى
مريم:احمد انا هعدى على ماما قبل ما اروح
احمد:ليه في حاجه
مريم:لا ابدا بنت خالتى سامح جه من السفر وراح عند ماما هروح اسلم عليه
احمد:موش ده الواد البارد اللى كان عايز يخطبك زمان
مريم:هههههههه اه هو جاى هو ومراته
احمد:طيب بما انه جاى هو ومراته روحى
مريم:اوكى موش هتاخر
احمد:اوكى سلام
ومريم وهى في الطريق سرحانه بتفكر
في كلام صاحبتها وكلام جارتها
وبدات تخاف ان احمد ممكن يعرف غيرها
ولو عرف هتعمل ايه واخيرا وصلت بيت مامتها
تبعونا بكره لما نشوف حصل ايه بقي